Etiquetas
Vilalonga tamén conta con algo de historia. Ata agora pensaba, polo menos eu, que esta pequena poboación, de arredor duns 3.000 habitantes nos últimos anos (creo recordar), era unha vila “creada” hai relativamente pouco tempo, quizais do XVII ou XVIII. Pero polos últimos indicios atopados parece que non. Parece que posúe unha existencia algo máis longa.
Esta poboación atópase a carón do mar, de aí que gran parte da súa poboación se dedique (ou máis ben se dedicase) a negocios relacionados con este medio. A maior densidade de poboación atópase no centro da vila, pero hai outros núcleos arredor deste centro, con algo máis de dispersión habitacional.
Para comezar polo recorrido histórico partiremso da igrexa parroquial, a de San Pedro, que data do século XV. Probablemente sexa de finais deste ou de inicios do XVI, segundo me ten indicado algunha fonte vencellada a este edificio.
Esta igrexa presenta unha planta basilical, tradicional no cristianismo, dunha soa nave. É unha pequena construción propia dunha vila con pouca poboación. Nada que comparar con outras construcións propias de cidades, que adoitan ser de maiores proporcións, con intención de acoller a unha maior cantidade de persoas.
Segundo as miñas fontes, dende a época da súa construción o edifico non foi modificado, aínda que seguramente foi feito algún traballo co fin de mantelo edificio en bo estado, pois non creo que aguantase tantos anos sen mantemento. O que si foi modificado un pouco foi a área exterior da igrexa, quedando algo mellorada coa pavimentación que se fixo sobre o chan de terra anterior.
A colocación deste pavimento fixo que se tivesen que sacar os restos das tumbas que se atopaban no chan, xa que ese era antes o lugar de enterramento. Estes restos foron trasladados ó cemiterio que está pegado ó edificio.
Tamén da mesma época que a igrexa é un panteón, que se atopa á dereita da entrada da igrexa, e que pertence á familia dos Velón, unha das grandes familias desta zona, segundo me dixeron, e que posuían bastante cantidade de terras ao redor da zona. Á parte desta familia tamén me falaron doutra moi poderosa por esta mesma zona, pero non recordo o seu nome.
Por outro lado, outra construción feita á par que a igrexa é a “casa do cura”, que se atopa próxima á igrexa. Está en bastante mal estado, pero creo que hai plans para reconstruíla.
Ademais de todo isto, na parte traseira da igrexa, por fóra do muro que pecha o recinto, feito hai poucos anos, atópanse uns elementos moi curiosos. Algunhas fontes da zona falan duns nichos onde eran enterrados os mouros, eses grandes clásicos do imaxinario galego, coa imaxe do corpo gravado na pedra. Son uns nichos que probablemente albergaron os restos de persoas en época medieval (séculos V – XIV). O malo é que se atopan nun estado pésimo de conservación (o normal estando en Galicia). Ademais, foron destruídos parcialmente coa construción do muro de peche do recinto da igrexa e seguramente que tamén fosen danados outros nichos coa construción dun camiño asfaltado que leva ó novo cemiterio, situado un pouco máis arriba. Pese a isto, se un se fixa aínda se poden observar nas pedras as figuras ladrabadas que suxiren a forma do corpo.
Sería estupendo poder recuperar estes restos (se realmente son o que parece que son) e poñelos en valor.
